Ik ben het slot nog schuldig. Het was namelijk een spannende week begin maart. De grote dag van uitbetaling van mijn levenhypotheek was daar. En ja hoor, daar dwarrelde het ‘appeltje voor de dorst’ door de brievenbus. In de delen 1 tot en met 3 heb ik beschreven hoe de adviseur van Holland Huis ons een kunstig gevlochten financieel product in de maag splitste. Nu 30 jaar later was het uitbetalen geblazen. De kans was groot dat we meer kregen dan het verzekerde bedrag had de adviseur ons voorgehouden. Vol verwachting maakte we de brief open en lazen de opbrengst. Hè het is veel minder dan voorspeld! Niet 100% of meer maar slechts 47 % van het verzekerde bedrag. Een snelle rekensom maakt duidelijk dat het bedrag 106 % is van de totaal ingelegde premie! In het laatste jaar dekte mijn inleg trouwens slechts 85 % van de administratiekosten en premie.
Enkele weken hiervoor hadden we een keuzebrief van Allianz gekregen. Wat wilden we? Uitbetalen, een beleggersrekening afsluiten of doorgaan met de verzekering? Onvoorstelbaar brutaal dat ze de laatste twee nog durfden voor te stellen. We hebben het geld niet echt nodig dus kunnen we er om lachen. Maar je zou je financiële planning er maar op afgestemd hebben.
Enkele weken later kreeg ik een mail van Allianz over de afhandeling. De standaard bedrijfsleven enquête. Ik vulde alleen onvoldoendes in en gaf mijn telefoonnummer. Want Allianz wilde me graag verder uithoren als ik niet tevreden was. En net zo als veel klachten in enquêtes heb ik van Allianz niets meer vernomen.
Het geld staat inmiddels op de bank tegen een woekerrente van 0,3 %. Nee mijn vertrouwen is zorgvuldig weggepoetst. Ik berg de spullen op in mijn belastingmap. Dossier gesloten, 30 jaar later.
GERARDHOOGERS 