Je leest het vaak in de Volkskrant. Een nieuwe bewindsman komt en er staat een ronkend portret in de krant. De komende man/vrouw is altijd geniaal, hoog begaafd, authentiek, gedreven, blablabla. En toen onze Wiebes net 9 jaar was stierf zijn vader en dus is hij sindsdien ook nog eens gedreven en onrustig. Je moet het maar bedenken. Het valt niet meer op. Ooit zal over Weekers ook wel zo’n stukkie in de krant hebben gestaan.
Minder vleiend was de journalist over de Belastingdienst. Het is een augiasstal die ons wonderkind uit Amsterdam moet gaan opruimen. Een augiasstal is volgens het woordenboek een ongeordende rommelige boel. Nu dat valt nog wel mee. Ik ken wel wat mensen bij de BD en heb een beeld van de BD en dat is alles behalve dat van een augiasstal.
Volgens mij is het een hardwerkende dienst die een stelsel in de lucht moet houden dat bestaat uit politieke compromissen en wetgeving die rammelt aan alle kanten omdat het zoals altijd in onmogelijke termijnen in elkaar moet worden gezet. Het zijn ook hardwerkende mensen die al 4 jaar op de nullijn staan. Als je veel verdient valt dat nog te doen maar met schaaltje 6 tot 10 is dat toch sappelen. En het is een dienst die helemaal gek is gereorganiseerd de afgelopen jaren. Eeuwig wordt ‘gekanteld’ onder aanvoering van ambtenaren die passeren. En natuurlijk een dienst die elk jaar weer een fikse bezuinigingstaakstelling krijgt. Eigenlijk zoals zo veel andere ambtelijke diensten.
Maar goed het beeld is gevormd. Het frame staat. Het is de politicus die de augiasstal moet runnen en niet de ambtenaar die de dolgedraaide naar aandacht vissende politicus moet temmen.
GERARDHOOGERS 