Schijnbaar zit mijn adres in een bestand welgestelden. De huizen om mij heen zijn inderdaad voor welgestelden. Maar ik schat zo in dat de hypotheken daaronder dezelfde omvang hebben. Dus of er nu veel valt te halen, ik betwijfel het. Maar goed de postcode levert me in ieder geval veel post op. Hier liggen ze. De oogst van enkele maanden:
- De Hartstichting.
- Het vergeten kind.
- Sichting Wereld Dorpen voor Kinderen.
- Emerge kinderfonds (2 maal).
- Child help.
- Alzheimer stichting.
Meestal krijg ik prullaria meegestuurd. Foeilelijke wenskaarten, naamstickers, notitieblokjes en soms plastic zooi. Inmiddels heb ik zo veel wenskaarten dat ik nog 2 levens kan wensen. Probleem is alleen dat C de kaarten weigert te gebruiken omdat ze ze niet leuk vindt. Jammer, want zo kan mijn kenniskring niet zien dat ik een ruimhartige gever ben.
Zuster Michela is het liefst. Zij stuurt mij altijd geld. Ooit sneuvelde ik voor haar en sindsdien heeft ze haar tanden in mijn kuiten gezet. Alzheimer idem dito.
C en ik zijn saai en steunen al jaren dezelfde doelen en komen soms extra in actie. De briefschrijvers hebben daarom niet veel aan ons. Het lijkt mij een actie van schieten met hagel op een mug. Maar de brieven en daarnaast de TV acties, de mails, de huis aan huisacties en crowdfunding maken nog één ding helder. We zijn nog niet klaar met deze wereld.
